در استرالیا، داشتن خانه یکی از ارزش‌های مهم محسوب می‌شود. بسیاری از مردم از کودکی این باور را دارند که “پول اجاره هدر دادن سرمایه است” و خرید خانه یک سرمایه‌گذاری مطمئن به شمار می‌آید. اما در دهه‌های اخیر، رشد چشمگیر قیمت مسکن باعث شده که بسیاری از افراد توانایی خرید خانه را نداشته باشند و به ناچار یا حتی به انتخاب خود، مستأجر باقی بمانند.
در دهه ۱۹۷۰، قیمت متوسط یک خانه در سیدنی ۱۸,۷۰۰ دلار و در ملبورن ۱۲,۸۰۰ دلار بود. اما امروز، این ارقام به ترتیب به ۱,۱۸۶,۴۵۹ دلار و ۷۷۲,۵۶۱ دلار رسیده‌اند. با توجه به این افزایش شدید، بسیاری از استرالیایی‌ها دیگر امیدی به خانه‌دار شدن ندارند. برخی افراد نیز به دلیل شرایط مالی، قادر به پس‌انداز برای پیش‌پرداخت خانه نیستند.
البته، اجاره‌نشینی همیشه به اجبار نیست. بعضی افراد ترجیح می‌دهند اجاره‌نشین باشند تا از هزینه‌های نگهداری ملک، مالیات، و سایر تعهدات مالکیت خانه دور بمانند. در کنار این، افزایش نرخ بهره در ۱۸ ماه گذشته باعث شده که برخی مالکان خانه‌های خود را بفروشند و به اجاره‌نشینی روی بیاورند.
با این حال، اجاره‌نشینی دائمی چالش‌های زیادی دارد. افزایش مداوم اجاره‌بها، عدم اطمینان از تمدید قرارداد، و هزینه‌های بالای زندگی از جمله مشکلاتی است که بسیاری از مستأجران، به ویژه افراد مسن و کم‌درآمد، با آن مواجه هستند. طبق گزارش‌ها، دو سوم از بازنشستگان استرالیایی که در خانه‌های اجاره‌ای زندگی می‌کنند، در فقر به سر می‌برند. این آمار برای زنان بازنشسته مجرد به ۸۰ درصد می‌رسد.
در شرایط فعلی، برنامه‌ریزی مالی برای مستأجران طولانی‌مدت اهمیت زیادی دارد. برخی کارشناسان توصیه می‌کنند که افراد به جای خرید خانه، سرمایه‌گذاری‌های متنوعی داشته باشند، از جمله پس‌انداز در صندوق بازنشستگی و سرمایه‌گذاری در بازار سهام. البته، اجاره‌نشینان باید برای دوران بازنشستگی خود نیز برنامه‌ریزی کنند، چراکه در این دوره دیگر درآمد شغلی ندارند و باید هزینه اجاره را از منابع پس‌انداز شده تأمین کنند.
با افزایش تعداد مستأجران دائمی، کارشناسان بر این باورند که قوانین حمایتی برای اجاره‌نشینان باید بهبود یابد. برخی از پیشنهادات شامل محدود کردن افزایش اجاره‌بها، ممنوعیت اخراج بدون دلیل، و امکان قراردادهای طولانی‌مدت‌تر از ۱۲ ماه است. این اصلاحات می‌توانند به ایجاد امنیت بیشتر برای مستأجران و کاهش نگرانی‌های مربوط به آینده مالی آن‌ها کمک کنند.